اپیدمیولوژی آسیب های اندام تحتانی درجانبازان مبتلا به اختلالات عصبی، اسکلتی و عضلانی مچ و پا

اهداف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک آسیب¬های واردشده به اندام تحتانی و وجود فاکتورهای خطر در جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا بود. ابزار و روش¬ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 795 جانباز مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا در 8 استان ایران طی سال¬های 1392 تا 1394 به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت شناختی، نوع اختلال عصبی-اسکلتی- عضلانی مچ و پا، تعداد دفعات جراحی پای مبتلا، بروز حوادث منجر به آسیب جسمی در سال منتهی به مطالعه، بستری و وجود مصدومیت همراه جمع آوری شد. نرم افزار spss 22 و آزمون های مجذورکای، همبستگی پیرسون، آنووا و کروسکال والیس جهت تحلیل آماری استفاده شد. یافته¬ها: محدودیت در دامنه حرکتی دورسی¬فلکشن مچ در 282 نفر (5/35%) در پای راست و در 259 نفر (6/32%) در پای چپ مشاهده شد. کوتاهی پای راست در 302 نفر (0/38%) و کوتاهی پای چپ در 285 نفر (8/35%) دیده شد. شایع¬ترین ضایعات اعصاب محیطی پای راست سیاتیک (2/10%) و پرونئال (9/9%) و پای چپ پرونئال (4/10%) و سیاتیک (7/7%) بود. طی یکسال منتهی به مطالعه 97 نفر (2/12%) دچار حوادث منجر به آسیب جسمی شده بودند. ارتباط کاملاً معناداری میان نوع مصدومیت¬ها به جز مچ و پا با تعداد روزهای غیبت از کار (01/0=p)، بستری در بیمارستان و با آسیب¬های همراه (001/0p<) و درصد جانبازی با بروز حادثه در سال منتهی به مطالعه (001/0p<) مشاهده شد. نتیجه¬گیری: محدودیت دامنه¬ حرکتی دورسی¬فلکشن مچ¬ و ¬پا و کوتاهی اندام تحتانی، فراوان¬ترین آسیب¬های جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ ¬و پا هستند. همچنین وجود مجروحیت های همراه از مهم¬ترین فاکتورهای خطر در بروز حوادث برای این جانبازان است.